O sorriso

Véxote ao meu carón, rindo e non podo evitar sorrir. É o efecto que causas en min, aínda que o disfrace dun "eu rio moito".

Véxote ao meu carón e sei que sorrís por ela. Doeme saber que nunca o farías por min, pero aínda así ceibo un llimpo sorriso. Míntome asegurándome que non me doe pensarte con ela, e volvo sorrir.

Véxote ao meu carón, e sorrío pola túa risa - a risa que sei que nunca será por min -. E aínda que adoite mentirme, se hai algo que sei é que nunca sería quen de mentirche.

Se por ela ris, por ela permitireille aos meus beizos sorrir un día máis.