17/4/09

O equilibrio

Manténdome nun constante equilibro. Entre o que fun e o que serei, o que sentín e o que sentirei. Entre a razón e o desequilibrio, a serenidade e o pánico. Sempre na corda floxa. Ás veces avanzando con piso firme, as veces dando bandazos, pero sempre adiante

2 comentarios:

Moncho Pais dijo...

Camiñamos por unhas lastras da beirarrúa cruzando os pés e póndoos dereitos cos brazos estirados facendo equilibrio.

Á fin, todo é un xogo.

M* dijo...

É importante ver a vida dende os ollos dun neno, fainos a todos un pouco máis felices.

Por que crecer se podemos xogar?