Un ano máis. Un día como outro calquera.
Tiven un profesor, un bo profesor, que adoitaba dicirnos: "vostedes sempre din que teñen tantos anos, pero eses non son os que teñen, senón os que xa non teñen"
E neste martes coma outro calquera, a esta precisa hora, consúmase o inevitable feito de que 22 son os que xa non teño. E iso, fai esta hora calquera, deste martes calquera, un momento que xa nunca máis voltarei a vivir, e por iso mesmo, único.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
1 comentario:
Nunca has sido tan vieja... y nunca más volverás a ser tan joven! disfrutalos al máximo pqueña!
Publicar un comentario