A ialba nunca virá...

A SEMENTE INMORTAL

Eles tiñan en outo o seu deseio
e luces centilantes, nobles metas,
ensoñacións ousadas e perfectas
sen odio, rencor, medo ou receio.

Seiturada foi a frol do seu anceio
polo ouvear feroz das metralletas
e quedaron estrados nas cunetas
cos ollos moi abertos baixo o ceio

Alcendeuse entón o odio incivil
-meus Díaz Baliño, Bóveda e Casal-
pra impoñer un terror escuro e vil

Decretouse a nada, a morte criminal
mais a semente agromuo forte e baril
porque o sangue inocente é inmortal

(Manuel María)